Fashion Conscience

“The actors who can pull anything off have depth and a sense of the past. Johnny Depp has that. When other guys wear the same thing, they look like idiots.”
by Adam Kimmel in an interview from Details Magazine

Magpunta kayo sa mga malls ngayon, mapa-class man o kahit sa mga establishments na sinasabi nilang mall sila, malamang marami kayong makikitang nilalang na halos iisa lang ang mga porma at estilo sa pananamit. Kung may dala nga lang siguro kayong lagareng mapurol ay baka nilagare niyo na ang mga katawan at leeg ng mga nilalang na ito. Tumingin ka sa isang banda, meron diyang naka-tight fitting na polo shirt na nakataas pa ang kwelyo nila, sasamahan pa nila ng 45 degree tilt ng baseball cap kung hindi man naka-faux hawk ang buhok, may bag na animo'y kalasag at kasing kapal ng mga mukha nila at sneakers na imits ng chuckte. Lingon ka naman sa kabila, meron dyan naka-oversized shirt at may patong pang oversized na jersey, with bling-blings, oversized baggy pants na aabot na sa sakong ang pagka-low waist at imits white nike superstar shoes. Lingon ka ulit sa kabila at makikita mo dun ang isang maliit at maputing babae na naka-swan dress. Tumingin ka naman sa TV at makikita mo naman si Sadako papalapit at gumagapang na palabas ng telebisyon.

In terms of style, ganito lang naman yan: a. The brand styles you b. The style brands you. or c. The brand and your style compromise. Karamihan sa ating pinoy ay yung A, mahilig tayo sa signature, kahit na isinusumpa na tayo ng mundo dahil sa kabaduyan ng kulay walang pakialam. "Eh ano!? LaCoste naman!" pero kapag tinitigan mo ang logo hindi naman buwaya kung hindi mukha ng pulis na mahilig mangurakot sa Edsa; japeyks! Magaling naman sa bargain hunter yung B, kahit pa UK yang damit nila, hindi nagmumukhang cheap kapag naisuot na. Nakikidnap ng madalas dahil napagkakamalang mga anak nila Zobel de Ayala at Henry Sy. Rare find naman ang C, usually mga alta ang mga yan.

Ako muna ang inyong fashion consultant ngayon para turuan kayo sa tamang pananamit at paghuhubad ng inyong mga kasuotan.

Dress for the weather. Ang ibang bansa meron silang 4 seasons; summer, spring, winter and fall. Kaya sa fashion, hinahati nila ang mga collections sa summer/spring at fall/winter. Pero sa 'Pinas iba, wet and dry lang, parang palengke lang. Pero hindi palengke fashion ang sinasabi ko, hinahati ang collections ng Summer at Holiday.

Gaya ngayon, papasok na tag-init kaya dapat ang mga damit ngayon ay for summer na. Magstand-out ngayong summer at huwag makihalo sa damit na inestilo ni Lito Atienza na mga bulaklaking floral prints na shirt at polo. Sa halip mag-swimsuit ka na, two-piece bikini for girls at trunks for guys, kahit sa mall lang ang punta tiyak pag-uusapan at pagtitinginan ka. Kung papasok sa trabaho naman, dagdagan mo lang ng necktie ang leeg, propesyonal na ang dating.

Don't be afraid of colors. Hindi ka naman yan kakainin. Marami dyan na puro black lang ang damit kung hindi man yung fave color nila. Ngayong panahon ng global warming, hindi suggestable ang black or dark na damit, nag-aabsorb kasi ito ng init. Prefer lighter tones and hues para magbounce ang light at heat. Dapat iba-iba rin kulay ng damit dahil kung hindi, baka mapagkamalang isa lang ang damit o hindi naliligo ng ilang dekada.

Be updated. Walang masama kung magpakaretro sa style basta learn to fuse it with the modern fashion. Ang fashion naman parang washing machine lang, paikot-ikot lang. Hindi ibig sabihin nito makikisabay sa uso, dapat alam lang ang 'in'. Ang mga sumasabay kasi sa uso napagkakamalang mga clones, marami pang tutol dun kaya hayun binabagsakan sila ng asteroid.

Be confident. Walang silbi ang magandang damit kung wala ring confidence. Ang pangit at nakakaduwal na baduy na damit ay nagmumukhang disenyo ng sikat na designer at kumikinang sa kagandahan ng dahil sa projection at self esteem. Kaya chin-up, chest out, align your back at huwag huminga... hayan perfect, pwede ng gawing posteng pagdidikitan ng mga campaign posters ng mga kandidato... Oops, nakadikit na pala yung 'Wanted Lady Bedspacer'.

Nothing will go wrong with style. Ang fashion, nawawala rin yan at napapalitan kagad, parang cellphone lang. Pero siguro mas mabuting nakahubo't hubad na lang sa gitna ng kalsada since ang katawan naman ng tao is a masterpiece... lalo na kung sina Madame Auring or Chokoleit ang gumawa nun.

Elites in the Wild

"Habang may tatsulok at sila ang nasa tuktok
Di matatapos itong gulo
At ang dating munting bukid, ngayo’y sementeryo
Totoy kumilos ka, baliktarin ang tatsulok
Tulad ng dukha, nailagay mo sa tuktok"
- Bamboo from the song Tatsulok

Nakakainggit talaga ang mga mayayamang nilalang. Nagagawa nila ang mga naisin nila sa ilang iglap lang. Ang mga elitista rin ay ang mga karaniwang makapangyarihan sa ating lipunan. Makikita niyo silang nagpapatakbo ng mga malalaking kumpanya at may mga katungkulan sa ating gobyerno. Sila rin ang mga taong nagpapaikot at nagpapatakbo ng ating ekonomiya at ng mundo. Aminin man natin o hindi, kailangan natin sila para mabuhay sa panahon na lahat ng ating ikinikilos ay pinapatakbo ng salapi.

Ang mga nasa upper echelon ng kabuhayan nagagawa nilang posible ang mga imposible. Nagagawa nilang buhayin ang mga patay at kaya rin nilang patayin ang buhay sa pamamagitan ng pagkumpas ng kanilang mga magic wand pinapagana ng Visa Gold o American Express (pwede ring briefcase ni Kris na may numbers) at sambitin lang ang "abracadabra sisbumba!" tiyak na mawawala na sa mundong ibabaw ang nais nilang puksain. Nagagawa din nilang makalabas sa mga kulungan sa pamamagitan ng pagdikit ng kanilang mga pera sa mga pader ng kulungan at rehas ng presinto.

Ilan lang sina Henry Sy, Manny Villar, Tony Boy Cojuangco, Gabby Lopez at ang mga Zobel de Ayala sa mga kilalang elitista ng ating bansa at maging sa Asya. Hindi naman lahat ng mga elitista ay kilala o mediawhore, some prefer to be under the shadows of the limelight. Baka nga sa dalas niyong pagbisita sa mga malls at kung saan man ay nakakasama niyo na sila without knowing. Hindi naman sila katulad ng mga kasumpa-sumpang mga feelingers at ng mga mala-balat buwaya na ang mga mukhana mga TH dyan na napaka-OA sa pananamit at estilo. Kadalasan nga ay simple ang mga pananamit nila at hindi mo aakalaing milyon na pala ang halaga ng kanilang butas-butas na puting t-shirt.

Bukod sa 1M worth na butas-butas na white t-shirt ay may iba pa namang paraan upang sila'y makilala.

• Kung anumang nais nilang magkaroon ay bigla na lamang itong mahuhulog mula sa langit. Halimbawa kailangan nila ng cellphone, sasabihin lang nila ang brand at model, e.g. "Apple iPhone", itataas lang nila ang kanilang kamay at babagsak mula sa kawalan papunta sa kanilang kamay ang kailangan nila. Mag-ingat lang kapag nangailangan silang ng kotse dahil nalalaglag din iyon sa kawalan at babagsak na lang bigla sa harapan nila na may kasama ng driver.
• Sa kanilang mga dinaraanan, kapag may nakahambalang sa kanilang harapan, mapa-pader man o building pa yan, ipapagiba nila yan instantly upang makadaan na sila ng maayos.
• Hindi sila mahilig dumaan o sumakay sa lugar na maraming tao gaya ng escalator at elevator, kaya ang nagteteleport na lang sila para makarating sa kanilang nais paroonan.
• Meron silang mga cellphone pero mas madalas silang gumamit ng telepathy.
• Caviar ang palaman nila sa pandesal.
• Isinasama nila ang kanilang alagang langgam with collar pa sa mga spas at country clubs.
• Chopper ang madalas na sakyan lalo kapag matrapik kaya't madalas bumaba sila sa helicopter ladder dahil hindi naman lahat ng pinupuntahan nila may helipad.
• Namimigay ng mga luxury cruise ship sa mga kaibigan.
• Pumupunta sa England para uminom ng black tea pagsapit ng alas-tres ng hapon.
  

Ganyan kasarap ang buhay ng mayaman. Wala na sa kanilang mga imposible. Kaya kung gusto niyo ng ganyang buhay, pagsikapan niyo, hindi yan nagagawa kapag nakaupo lang o kahit pa nakatayo ka pa dyan. Kailangan diyan pagkilos at aksyon upang makamtan. Pero kung isa naman na kayo sa mga ganyang nilalang, sabihin niyo lang at nandito mga palad namin na uhaw mabahagian ng yaman niyo, dahil kung hindi kikidnapin namin mga anak at pamilya niyo.

Beauty of the Beast

Mahilig ako sa mga pets and animals. Noong bata nga ako gustung-gusto ko mag-alaga ng elepante o kaya giraffe sa loob ng aming pamamahay. Kaso ang sabi ng mom ko, hindi raw pwede kasi hindi pa tapos ang pinapagawa naming safari. Hindi naman kasi sila pwedeng ilagay sa aming garden sa 2nd floor dahil tanging mga basang damit at mga sampay lang ang pwedeng magliwaliw at gumala dun. Hindi natapos at nagawa yung safari kasi inangkin ng mga Ayala ang lupain namin, kaya hindi natuloy ang mga pangarap kong pets.

Nasagasaan at kumalat ang lamanloob, bituka at mga kalaman-lamanan ng alaga naming pusa noong 6 years old pa lamang ako. 15 years old na ulit ako nagkaroon ng alaga, at yun ay dagang kosta. Pinangalanan namin siyang Curacho dahil kapanahunan yun ng kasikatan ni Osang at ang pelikula niyang "Curacha, Ang Babaeng Walang Pahinga". Inihian niya pa nga ako ng kanyang pagkapanghi-panghing weewee, pero ganun pala talaga silang mga daga kapag nangingilala ng amo iniihian - Sana ganun din sa tao, para masaya. Pinapaliguan namin siya, pinupulbusan at nililinisan ang kanyang munting tahanan. Susyal mga alaga namin, talagang pinapaliguan, kahit pa daga, tipaklong o langaw pa yan, papaliguan namin yan.

Lumipas ang ilang buwan, niregaluhan ako ulit ng dagang kosta, pero iba na ang hitsura, batik-batik, si Gizmo at sinamahan pa ng juwawhoopers, si Curacha. Sinubukan nga naming ilapit yung babe na daga kay Curacho, kaso nagmenopause na yata itong si Curacho noon kaya hindi na niya pinatulan. Tumagal si Curacho ng mahigit isang taon. Namatay nga siya sa aking kamay at talaga namang langhap na langhap ko ang panghi ng bawat patak ng kanyang ihi. Pesteng daga, mamamaalam na nga lang sa mundong ibabaw nagweewee pa sa aking palad. Labs din pala ako ni Curacho dahil sa pag-ihi niya sa aking palad, ganun niya ako kamahal.

Napakalibog pala talaga ng mga rodents, paano ba naman, parang lagi akong nanonood ng porn sa kulungan nila Gizmo at Curacha. At talaga namang nakaka-arouse silang panoorin habang nagpopopoy sila. Kaya hayun, ilang linggo lang buntis na si curacha at isang buwan mahigit lang nanganak na, at ang dami pa nila. Minsan nga, napagkamalan nilang nanay si Gizmo. Nagulat ako nun, parang naninigas yata siya, kala ko dying na. Nung pagtingin ko nandun yung mga babies sa ilalim niya at kaya pala siya naninigas dahil nakatikim siya ng orgasm mula sa baby niya na napagkamalang udder ang kanyang patotoy. Kaya kinalabit ko siya at bigla ba namang bumagsak hanggang lumabas ang kaong niya at naging normal na ulit.

Yung mga anak naman nila, binebenta namin sa malapit na petshop na nagbebenta ng mga daga dun sa mga nag-aalaga ng mga ahas para ipakain sila. Ang saya talaga ng ecosystem natin. Nakailang benta rin kami dun sa petshop, pero sa bawat pagbenta namin, dama ko ang emosyon ni Curacha at sinasabi niya "ik-ik-ikik-ik" (translation: "Mga anak ko huwag niyo kong iwan! Mahal na mahal ko kayo! Patawarin niyo ako at wala akong magawa sa hinayupak kong amo, ipaghihiganti ko kayo balang araw! Isinusumpa ko, isunusumpa ko, isinusumpa ko...").

Natigil din kaming mag-alaga ng mga daga. Kasi hindi na sila cute kapag masyado ng marami. Crowded na ang bahay. Kaya lumipas ulit ang ilang taon na wala kaming alaga. Hanggang sa makita namin ang bago naming alaga sa aming hardin sa second floor. Isang green siberian tiger, pinangalanan namin siyang Nokia. Kinupkop namin siya, pinaliguan at pinalaki. Sosyal nga lang ang pusang ito, mana sa kanyang amo. Pinapaliguan din siya at talagang Whiskas lang ang pagkain nya. Minsan gusto niya ng Blue Marlin o kaya Maya-maya. Madiriin sa mga ipis at daga kaya hayun walang silbi, kundi matulog lang sa paanan ko at magmeow kapag kakain. Mahigit dalawang taon na siyang palamunin dito sa bahay.

Meron pa kaming isang alaga, nag-celebrate na nga siya nang kanyang ika-unang kaarawan kahapon. Hulaan niyo na lang kung anong klaseng nilalang siya. Heto ang kulungan niya. Pagmasdan niyo mabuti ang mga rehas at dun niyo malalaman kung anong klaseng nilalang siya.

Ano ang aming alaga?
a. Halimaw na langgam
b. Orange na crocodile
c. Hippopotamus na may tatlong ulo
d. Isang cutesy lovable adorable mushy death-defying magenta rabbit

Kung curious talaga kayo, heto ang kasagutan sa tanong.

Ang larawan ng aking sandata... este alaga!

Asa naman kayong may prize akong ibibigay sa nakakuha ng tamang sagot. O sige na nga may prize na, basta lumabas kayo at hanapin ang malapit na barbekyuhan o kaya sa mga nagbebenta ng fishball. Sabihin niyo lang ang pangalan kong Billycoy Dacuycuy at ipilit niyo sa kanya, at tiyak makakatikim kayo ng prize na sapak o di kaya tadyak.

String Attached Government

End of the world na talaga, nakikita ko na ang mga signos ng katapusan ng mundo, kung hindi man sa Pilipinas lang. Paano ba naman, una kumandidato itong si Pacman para sa local government, tapos heto, mga taartits na ang mga kumakandidato para sa senado. Nandun na nga si Lito Lapid sinundan pa nina Goma, at heto si Buboy pa. Ano na ba nangyayari sa kanila? Sinasapian na yata. Kaninong espiritu naman kaya ang pumasok sa kanila, nakahithit yata ng asukal at nakainom yata ng chlorox ang mga ito.

Pero ano ba itong nababalitaan ko, may bagong partido na naman ang binubuo pantapat sa mga ito. Hindi sila administrasyon at hindi rin oposisyon, hindi rin nuisance. At kapag oras na lumabas na sila tiyak na mabubulabog ang ating gobyerno at ng mga kandidato. Malamang mahibang na rin ang mga botante at maghanap ng mataas na bangin at tumalon na silang lahat. Ano ang mangyayari sa bansa natin kung sila na ang kakandidato?

Tatakbo na raw ang mga puppets at mascots sa ating gobyerno. Napag-alaman kong nagfile for candidacy na ang mga puppets na ito, dahil ayon sa kanila, magkakaroon na lang din ng mga puppet na artista sa gobyerno bakit hindi na lang daw silang mga tunay na puppets ang tumakbo baka may magawa pa raw sila sa ikakaunlad ng ating bayan. Palaban talaga ang mga nilalang na ito at kahit great of wall of China ay kaya nilang gibain at magagawa pa nilang butasin ang earth para makapunta sa earth's core sa kanilang paninindigan.

Ayon sa aking trusted factual reliable source, ang mga kumpirmadong nakapagpasa na raw ng candidacy ay sina Jollibee, Champ, Pong Pagong, Kiko Matsing, Manang Bola, Koko Kwik-kwak, ang mag-ateng sina Ningning at Gingging, Pining ng PBB at PDA sa Studio 23, at sina Susie at Geno. Humahabol pa nga ang Boyoyong Clowns. Hindi pa raw kumpleto ang partido at may mga madadagdag pa hangga't hindi pa natatapos ang filing of candidacy. Ang kanilang campaign manager ay si Kuya Bodjie at ayon din sa aking nalaman, popondohan sila ni Ms. Piggy ng Muppets sa US.


Napag-alaman ko ring disqualified si Ronald McDonald sapagkat wala siyang dugong Filipino. Kaya ngayon ay nasa harap siya ng Comelec kasama nila Grimace at Hamburglar upang magprotesta dahil sa kanyang disqualification. Ayon sa interview ng aking source kay Ronald McDonald ang pinoprotesta niya raw ay dapat daw payagan siyang kumandidato dahil sa PBA naman daw ay pinapayagan ang mga import na maglaro.

Malaking riot ito ngayong eleksyon. Kaya nga wala akong planong pumasok sa politika. Masyadong magulo, madugo at karimarimarim... saka na, sa Presidential election na lang.

Clearing the Waters

"I know nothing"
-Socrates

Ikaklaro ko lang sa post na ito ang mga katanungang bumubulabog sa mga unti-unting napo-pollute na utak ng mga mambabasa. Mga bagay na kinakabagabag, kinakabag at gumugulo sa buhay ng marami. Hindi ko naman lilinisin ang pangalan ko kasi kung sakaling nilinis ko yun ay mawawalan na ako ng pangalan at hindi ko alam kung paano ko inenenok ang birth certificate ko sa NSO para lang pagpagin at alisin ang mga alikabok nito.

Una sa lahat...

Hindi ako si Bob Ong. Hindi ko ginagaya o hinahalintulad ang aking mga panulat sa mga gawa niya. Pero ako ay nagpapasalamat at ako'y nafaflat with matching pulang pisngi na parang ini-spike ni Leila Barros sa paghambing niyo sa akin sa isang magaling na awtor. Pinupuri at hinahangaan ko siya sa kanyang pagiging malikhain at mahusay na manunulat pero wala pa akong nababasa - kahit isa man lang - sa kanyang mga obra. At hindi rin naman siguro mahalay si Bob Ong para maging magkatulad kami, kung meron man kayong paghahambingan sa akin pwedeng kay Gary Lising pa dahil labis din ang kalibugan ng matandang ito. Hindi rin naman ako papayag dun kung itutulad niyo ako kay Gary kasi hindi naman ako mukhang manyak at napakatanda na niya. Ang nais ko lang sabihin dito; Bob Ong is Bob Ong and Anna Dizon is Anna Dizon... sino ba si Anna Dizon?

Hindi po ako LaSallian. Hindi po ako nakapag-aral sa prestihiyosong paaralan na yan. Kung meron mang kolehiyo akong nais pasukin noon ay yun ang Ateneo, UP o di kaya UST. Sa kasawiang palad hindi ako nakapag-aral sa mga unibersidad na yan. Ako po ay nag-aral sa isang unibersidad sa may Taft kung saan naging mentor ko po si Ginoong Tiburciano Jaime Paciano Zumagalema Legattio Ridata Maitok Reposito Wendellio Q. Te*, o kilala bilang Mang Tibur. Sa kanya ko natutunan lahat ng aking kaalaman sa buhay at higit sa lahat ang tungkol sa samang dulot ng "Itlog ng Dragon".

Hindi ako manyak. Wala sa hitsura ko ang pagiging manyak. Papayag pa ako kung tawagin akong bastus, babuy o mahalay ngunit hanggang sa pananalita at panulat ko lamang yun. I'm a true ladies' man. Saka kaya nga ako ang nagpapa-rape kasi nga hindi ako ang manyak, yung mangre-rape sa akin ang manyak. Payag din akong magpaharass sa mga manyak dyan... basta totoong babae at sumusunod sa mga requirements ko.

Hindi po ako timawa. Ang mga timawa ay mga tribu o katayuan ng buhay noong pre-hispanic period at may kahulugan ding "free men". Ang salitang timawa din po ay nangangahulugang dukha o hampaslupa sa salitang cebuano.

Hindi po ako tungaw. Ang tungaw po ay isang klase ng malaking langaw na karaniwang matatagpuan sa mga kalabaw at sa ibabaw ng jerbaks nila. Maaaring ang salitang hinahanap niyo ay hindi timawa, hindi rin tungaw, kung hindi timang. Isa po akong timang and proud of it.

At higit sa lahat...

Hindi po ako tao. Hindi rin po ako alien o halimaw. Isa po akong nilalang... hindi tao, hindi hayop, hindi buto't balat lumilipad at hindi rin ito bugtong. Ako ay nilalang na may sampung mata, labintatlong tainga, limang bibig, walong ilong na may limang nostrils each at pitong ulo - kung anumang ulo yan, hahayaan ko na lamang kayong mag-isip sa tinutukoy kong ulo. Mabait naman akong nilalang at hindi ako nangangain ng tao, nanglalapa lang.

Siguro naman nabigyang linaw ko na ang ilang katanungan at lahat ng gumugulo sa mga bulbul at ulo niyo. Ngayon kung malabo at wala kayong maintindihan, kumunsulta na kayo sa pinakamalapit na optometrist at ophthalmologist at magpa-check up ng mata baka may higanteng muta lang na nakabara dyan.

*Author's cut: Kilala siya bilang Mr. T Te, ngunit sadyang mahalay ang pangalan kung kaya't pinakilala na lamang ng manunulat bilang Mang Tibur.

The Single Sings Rejoice

I'm happy being sought for single, oozing virgin and not committed... even once.

Taliwas yan sa madalas kong i-post sa blog ko, pero talagang masaya naman ako sa buhay ko. Kahit di pa ako nakakaranas magmahal, ng unang halik o ng popoy, happy naman talaga ako. Hindi naman kasi ako nagmamadali magkaroon ng loved one. I'm still enjoying my twenties. Pero siyempre, ganun lang talaga, may pagkakataon na naglalaway at nagke-crave din ako ng pagmamahal. Mga panahon na makikita mo ang mga magjuwawhoopers na naghaharutan, naglalandian, nagyayakapan, naghahalikan, naglalaplapan, naglalamutakan, naglalapaan, naghuhubaran, nagtatanggalan ng undies, naghahalikan ulit at... teka porn na yata yun.

Like any single out there, hindi talaga na maiwasan na mainggit nga sa mga magsing-irog. Naku lalo na sa akin na very ignorant about love, dahil nga hindi pa nga ako nagkaka-girlfriend not even once. Nais ko rin kasing maramdaman kung ano nga ba ang pag-ibig. Gusto kong alamin yung pakiramdam na merong yumayakap at humahalik sa akin. Yung palaging may nag-iisip sa kalagayan ko kapag hindi kami magkasama. Gusto ko rin damhin yung mga panahon na naghaharutan at nagkukulitan sa tuwing nagkikita o sa telepono man. Kahit din yung mga pag-aaway dahil lang sa maliit na bagay. Mga pagkakataon ding nag-aalab at nag-iinit ang damdamin ng isa't isa sa tuwing magkasama. At yung pakiramdam na isang umagang magigising dahil sa halik ng iyong minamahal. Syet! Ang mushy ko!

Hindi naman talaga mawawala yung ma-dead sa envy sa mga bagay na wala ka. Pero hanggang dun lang talaga yun, may kani-kaniyang panahon din yan, ika nga; weder-weder lang. Marami din namang benefits ang maging single at uncommitted. Hindi lang napapansin ng marami at nao-overlook lang.

Pros:

• Nakakatipid at nakakakain sa mga gustong lugar na kakainan.
• Mas naiintindihan ang pinapanood na pelikula dahil walang nang-iistorbo at magtatanong "Anong nangyari?", "Ano daw?", atbp. Saka mas focus na sa panonood dahil wala ng ka-smooching sa loob ng moviehouse.
  
• Para sa lalaki, hindi na kailangang maghintay ng pagkatagal-tagal sa labas ng CR
  ng babae.
• Para sa babae, hindi na kailangang mag-alala kung hahawakan mo ang kamay ng BF kung sakaling nag-CR dahil di alam kung naghugas ba siya ng kamay.
• Hindi na kailangang hanapin ang KKK (Kataas-taasan Kadilim-diliman Kasuluk-sulukan) part ng mga sinehan.
• Pwede ng mangulangot kung kailan man nanaisin.
• Wala ng magagalit kapag nale-late, boss na lang ang magagalit at magdededuct ng sweldo.
• Walang aalalahaning birthday, anniversaries, monthsaries, at birthday ng aso na makakalimutan, pwera lang sa kabarkada dahil inuman na naman o kaya may manlilibre.
• Wala ng magtatrack kung saan man magpunta, maliban lang sa mga pulis kapag kasama sa most wanted list nila.
• Para sa lalaki, wala ng bubuhating mga mabibigat na shopping bags at groceries ng GF.
• Para sa babae, hindi na mag-aalala kung nabibigatan si BF sa mga pinamili.
• Wala masyadong gastos, kung meron man para sa sarili lahat mapupunta, maliban sa araw ng Pasko o kaya gagawing ninang/ninong ng mga kaibigang nagkaanak na.

Cons:

• Walang kapopoyan, belat!!!

Baka nagtataka kayo kung bakit isa lang ang cons sa pagiging single, aba kaming mga single ang bida sa post na ito, kaya nararapat lang na mas marami kaming pros. Kung ang mga may karelasyon, ka-ibigan, kabit at magjuwawhoopers ay nagdidiwang ng kanilang pagmamahalan, marami din kaming mga single and unloved na dapat ipagdiwang. Ang sarap din yatang maging single. Bigo man akong makahanap ng mangre-rape sa akin noong valentines day, masaya pa rin ako. Hindi ko minamadali ang mga bagay-bagay, kasi ang lutuin kapag minadali hindi sumasarap (salamat jang-geum). Darating din ang panahon na iyon, saka open pa naman ang application ng babaeng mangre-rape sa akin.

Celebrate the Banana Day

Ngayong araw nagcecelebrate na malamang ang mga saging dahil araw ng mga puso. Oo ang mga saging dahil saging lang ang puno na may puso. At malamang maraming fireworks ngayon sa mga motel at sa mga loob ng kwarto. Kaya wag kayong magtataka kung ang mga kwarto ng mga magulang, mga ate at kuya niyo ay naka-lock at nagkakalabugan at with matching squeaking sound effects, may nagpapaputok lang sa mga kwarto nila. Hindi na rin ako magtataka kung kasama kayo sa mga nagpapaputok ngayon.

Isa ako sa mga nagpoprotesta sa araw na ito. Hindi dahil ako ay loveless, unloved for all seasons, at extremely delicious yummy sexy virgin, kundi dahil sa kaplastikan. Tama ba namang magmahalan, mag-ibigan at magsiping lang sa araw na ito, hindi ba dapat araw-araw ay magmahalan at mag-ibigan. Saka wala naman na ang nagpapahalaga sa mga puso nila, sa halip pinapabayaan na nila. Pero since valentines naman na, maraming nag-eexercise sa loob ng kani-kanilang mga kwarto. Magandang exercise kasi ang sex, maraming calories ang natutunaw sa sexual intercourse, depende rin yan sa bilis, distance, tagal, intensity, at iba pang factors. Kaya kung talagang iniisip niyo ang kalusugan ng inyong puso at magbawas ng timbang, makipag-sex kayo 24/7, labis na ligaya pa ang mararamdaman niyo at tiyak na papayat pa kayo. Ang sex ay hindi lang para sa araw ng puso, ito ay pwedeng gawing daily 3 o' clock habit (sige 3:05pm sa mga banal dyan at 3:00am sa mga may trabaho). Ngayon kung wala naman kayong kapartner o suki sa pakikipagsex niyo, magtiis na lang kayo sa threadmill, takbuhin at libutin ang buong 'Pinas o di kaya magcartwheel mula sa kinatatayuan mo hanggang Siberia.

Isang bagay ko pang tinututulan sa araw na ito ay ang pagtawag dito ng araw ng mga puso. Bakit puso lang ba ang dapat na ipagdiwang? May narinig na ba kayo na araw ng balun-balunan, araw ng bituka, araw ng baga, araw ng atay, araw ng lapay, araw ng lalamunan, araw ng utak, araw ng mata, araw ng mga buto o kaya araw ng mga genitalia? Wala naman, di ba? Napaka-unfair. Puso lang ba ang dapat pahalagahan? Hindi rin naman tatakbo ang puso kapag wala ang ibang sistema o vice versa. Unless kayo ay isang plankton o dikya na hindi kailangan ng sistema para mabuhay. Kawawa naman ang ibang nilalang din na walang puso kasi saging lang ang magcecelebrate nito. Ang point ko dito, kung may araw ng puso, dapat may araw din dapat para sa ibang parte ng ating katawan.

Since hindi naman ako nagcecelebrate ng valentines day, i-promote ko na lang ang 2007 Philippine Blog Awards. Simula na kasi ng nominations simula sa araw na ito, February 14 at matatapos ang nomination sa February 28. Ako nga ay muling na-arouse sa event na ito. Isang malaking kaganapan na naman ito para sa ating mga bloggers. Kaya dapat simulan niyo ng magnominate ng mga tunay at mga karapat-dapat na nilalang sa kanilang mga categories. Balita ko kasi magbablog na rin sina Manny Pacquiao para makasali na rin sa event na ito. Sobra naman na yata yun, boksingero/singer/commercial model turned Movie actor turned politician turned blogger, aba tama na, ako lang ang maraming propesyon sa mundo ng blog tatalunin mo pa ako. Susunod na nga rin yata sina Goma at Eddie Gil at umaasang manalo na rin dito. Anyway, di hamak naman na mas gwapo ako kay Goma at mas mayaman pa kay Eddie Gil dahil kaya kong bilhin ang mundo o kaya puksain ito sa isang iglap lang.

Hindi naman dadaanin sa boto ng text or internet poll ang mananalo. Ang pagpili ng mga magwawagi ng mga awards kasi may mga judges ito at dadaan sa iba't ibang criteria. Special award ang may maraming links at trackbacks. Sayang nga hindi ito mala-Starstruck o Star Circle Quest, sasali sana ako kasi marami naman akong talent. Marunong naman akong umarte, kaya ko ring tumawid sa alambre, kumain ng bubog, magtawag ng ulan gamit ng aking catastrophic raindance, magpalutang ng kotse gamit ng aking mega uber psychotic telekinesis, mag-roll over at play dead. Sayang, big break ko na sana!

Hindi rin kasi ako fitted sa mga categories nila, kasi wala naman silang award para dun sa Best Emo Blog, ako lang naman kasi ang napakasenti at emo sa mundo ng blogosphere. Pero kung sakali mang may magnominate sa akin ako'y magpapasalamat at mare-rape ko sila kapag babae at kapag lalake naman ay mabibigyan ko sila ng roundhoouse kick at german suplex with somersault sa ere at backbreaker sa paglapag sa lupa.

Maligayang araw ng mga saging este puso... at sa mga single at walang commitment dyan, wala lang, magdusa kayo at magsama-sama tayo. Orgy na toh! Yuck naman!

Hinanakit ng Damdamin

Pasensya na. Masama lang talaga ang loob ko. Hindi ko mapigilang ilabas lahat ng mga hinanakit ko. Matinding paghihirap ang dinadanas ko ngayon simula ng gawin mo sa akin. Sana ay maunuwaan mo ang lahat ng pasakit na ito. Hindi ko nais saktan ang iyong damdamin sa gagawin kong ito, pero labis-labis na talaga itong ginagawa mo sa akin.

Pagod na ako. Alam mo bang napakasakit nitong pinaparanas mo sa akin? Nahihirapan na ako. Ilang beses mo na sa aking ginagawa ito. Labis na sakit ang paghihirap na dinadanas ko ngayon. Hindi ko na mapigilan ang aking sarili dahil sa ginagawa mong ito. Paulit-ulit na lang. Ano pa bang problema? Akala ko ayos na ang lahat, pero bakit ganito, heto ka na naman. Ano bang ginawa ko para ako'y labis mong pahirapan. Sinusunod ko naman lahat ng alituntunin mo, pero bakit kapag ako hindi mo mapagbigyan. You're becoming unfair. Hindi ko na kaya itong ginagawa mo sa akin. Labis na parusa ito. Kung may problema ka, bakit hindi mo na lang sabihin sa akin ng maayos na ito. Pinipilit ko namang gawin ang lahat para maayos na ito kaso talagang ayaw mo akong bigyan ng pagkakataon.

Masakit. Sobrang sakit. Isang parusa ito na talagang hindi ko kayang lagpasan. Kung alam mo lang sana ang pakiramdam nitong parusang pasan ko ngayon. Huwag ka namang maging manhid. Hindi ito madali. Alam mo sana yun. Dumudugo itong damdamin ko, hindi ko alam kung kaya mong gamutin itong iniwang sakit sa aking loob. Bakit ngayong kailangan na kailangan kita hindi mo pa ako matulungan? Ang mga luha ko ngayon ay gumugulong pababa sa aking mga pisngi sa paghihirap kong ito. Hindi na ako mapakali at makapag-isip ng maayos. Sa isip ko, ikaw lagi ang nandito, binubulabog ang aking kamulatan. Hindi ko na kaya, susuko na ako.

Sana lang maunawaan mo ang paglalabas ko ng sama ng loob ko sa iyo. Napakahirap na talaga at di ko na kayang itolerate at tiisin ang ginagawa mo. Ilang beses na kasi, at paulit-ulit na lang. Kailan ka pa ba aayos? Kailan ka pa titino? Hindi lang ako ang nahihirapan sa ginagawa mo. Marami na rin ang apektado. Sana alam mo yun. Kaso ayaw mo talagang bigyan ng pansin ang pangangailangan namin. Hindi madali itong pagsabi ko ng sama ng loob sa'yo, kahit ako nahihirapan din. Sana lang malawak ang iyong pang-unawa.

Bakit ba kasi lagi ka na lang out of order? Parati ka na lang sira. Hindi na kita maunawaan. Ilang beses na ito. Ano yan? Tuwing matatae na lang ako maghahanap pa ako ng ibang CR. Alam mo namang ikaw na lang ang malapit sa amin, tapos magloloko ka pa. Kailangan ko pa man ding tumae ngayon. Ikaw na nga lang ang masasabi naming maayos na inidoro sa CR na ito tapos heto sira ka pa. Taeng-tae na ako ngayon, ang layo pa man din ng isang men's room dito, sa second floor pa. Ayokong matae sa salawal ko.

When that Someone Doesn't Appear

Humuhuni na ang tunog ng pag-ibig sa ere. At sa bawat araw, unti-unting lumalakas ang huning ito. Malamang sa iba tila isang awitin ito na may malamyos na tinig, ngunit sa aking pandinig unti-unti itong lumalakas at sinisigaw "BELAT! BELAT! WALA KA PANG LOVELIFE! WALA KA PANG KA-DATE!"

Iyan ang mga salitang naririnig ko kapag malapit na ang valentines. Nakakainis hindi ba? Ikaw ba naman ganyan ang marinig mo instead na magpasway-sway ka sa saliw ng mga lovesongs. Ang mga mata ko naman pumuputok na at lumuluha na ng dugo sa tuwing makakakita ng mga magjuwawhoopers na magkaholding with matching pa-sway-sway na halos tumitilapon na ang mga braso sa ere habang naglalakad sa mga malls at parks.

Hindi madali ang maging single na katulad ko. Isang single na unico hijo na at extremely delicious virgin pa. Napakalungkot para sa akin lalo't nalalapit na ang Valentines. Ilang Valentines na ang lumilipas na wala man lang ako nakakatabi at nayayakap man lang sa gabi na sana'y nag-uumapaw ng romansa at pag-ibig. Kaya habang hindi pa dumarating ang araw ng mga puso, nararapat lamang na ako'y maghanap na!

Wanted: Female Rapist
Single, 19-25 years of age
Genuine female (with ovaries at hindi transplanted)
5'6" minimum height requirement
Vital statistics of 37-24-34 (sana nga 38-18-34, may bituka pa kaya yun?)
Brunette, wavy or straight, short to mid length of hair yung parang model ng mga commercial ng shampoo ang hair products na may paflip-flip pa na parang hindi nagugulo(huwag naman yung mala-rapunzel ang buhok o kaya mala "It" dun sa addam's family, payag pa ako kung mala-Sadako... wala din sanang balakubak, meron kasi ginagawa ng ashtray ang ulo sa dami ng dandruff)
Fair and flawless complexion (ayoko yung mga gumagamit ng pagkakapal-kapal na chin-chun-su at yung mga akala mo umiinom ng suka dahil sa kaputian gawa ng sandamakmak na skin peelers sa mukha tapos pagdating sa leeg iba na ang kulay)
Colored Eyes (brown, blue, green, yellow, orange, violet, malufet kung multi-colored basta natural hindi yung contact lens)
Syempre dapat yung maganda, hindi yung mukhang hipon o sugpo!

College graduate and literate.
She must be a proficient sex machine.
With above average knowledge with KamaSutra.
Can wear leather suits.
Willingness to work overtime and to have sex marathon.
Must be seductive and be aggressive when doing her act.
A professional rapist!

Dapat may makita na akong makakadevirginize sa akin nang sa gayon ako'y mapagbigyan ang aking pananabik. Willing na akong magparape basta sumusunod dyan sa mga qualifications ko, hinding hindi ako papalag at lalaban. Kung meron mang nilalang na mayroong ganyang qualifications, hanapin niyo lang ako, magpaparape na ako.

Asan ka na rapist ko? Labas na at halayin mo na ako!!!

Greenhouse Effect

Kahapon suot ko ang aking apple green na polo. All else that day seems normal and redundant, pero nung uwian na, may kakaibang phenomena ang nangyari sa aking daigdig. Hindi ko lubos maunawaan, baka nga pati mga siyentipiko hindi rin maipaliwanag ang aking karanasan kahapon.

Sa paglabas ko ng office at habang papasakay ako ng jeep papuntang Glorietta dahil naisipan kong manood ng sine, aba naman, sandamukal ang nakasuot ng shades of green. At dahil naka-apple green nga rin ako hindi ko maisip kung anong klaseng pangyayari ito. Inakala ko na dahil green-minded ako naapektuhan na ang mata ko kaya lahat ng taong nakikita ko ay berde na rin. Ang kaso hindi, marami talaga ang nakasuot ng green kahapon, isa, dalawa, tatlo... dami kong nakita. Nagkaroon ba kami ng meeting na hindi ko maalala at nagsuot kami ng green, na-abduct kami ng alien at inutusan kaming magsuot ng berde, or nakatala lang sa horoscope na ang lucky color of the day is green?

Nang dumating na ako sa Glorye, aba, green, green, green at green pa rin!? Ano na ba ang nangyayari sa mundo? End of the world na ba? O ito na ang tinatawag na Greenhouse Effect?

Sa G4 ako nagpunta, guess what kung ano ang tumambad sa akin dun? Aba ang mayabang na bansot na feeling superstar na si John Pratts, si Lucky Manzano at Iya Villania para yata sa ASAP nila gawa nung Invitational Screening ng Dreamgirls sa G4. Syempre ang daming uzi na nanonood sa kanila. Kung may jungle bolo lang siguro ng mga oras na iyon ay pinagtataga ko na sina John Pratts at Lucky, tapos yung tipong itatarak ko pa sa leeg yung bolo sa mga leeg nila at ipipihit bago hugutin. Kaso hindi ko na ginawa kasi ayokong magmop at maglinis ng dugo nila saka baka maduguan ang apple green kong polo, hirap kayang labhan ang mantsa ng dugo. Kay Iya? Ask ko kung ako na lang sana kung may extra ticket siya at ako na lang i-date niya sa invitational screening... syempre nakatutok yung sandata ko - yung bolo - sa kanya para pumayag.

Nagtungo na lang ako sa Timezone since hindi ko magagawa ang plano kong masaker kina John Pratts at Lucky, at binuhos na lang ang sama ng loob ko sa pakikipaglaban sa kaibigan ng Soul Calibur, at hayun talo pa rin ako. Regal shockers!? Bigo na nga sa pagmasaker sa mga artista heto talo pa rin sa Soul Calibur. Maya-maya bumili na ako ng ticket, popcorn and iced tea from Taters, at pumasok na sa sinehan para manood ng Apocalypto.

Tumambad sa aking mukha ang sandamakmak na upcoming line-up ng upcoming hollywood movies, heto ang isang dahilan kung bakit gustung-gusto ko ring manood. Hindi naman ako Muvi Dick (Movie Addict), more on movie enthusiast lang. Nagsimula na ang Apocalypto pagkatapos ng mga pinakitang mga movie trailers, at heto na naman ang tumambad sa akin... ang green na gubat!? Pero kahit na gubat at pawang Mayan language ang gamit, perfect ito sa valentines day dahil ang pelikulang ito ay may puso.

Oil of Wonders

I look younger than my age.

Oo totoo yun, huwag na kayong mashock or mahimatay dyan. Yan ang madalas sabihin sa akin ng iba. No stir! Though medyo nagmature na rin ako ngayon since nagstart na akong mag-gain ng weight. Pero mas younger pa rin talaga akong tingnan kahit na 23 na ako. Opo 23 - nakalagay naman yan sa profile ko at hindi ko naman itinatago - na ako physically pero mentally 14! Kung magsuot lang siguro ako ng school uniform baka mapagkamalan pa akong college kung hindi man high school. Pero laking tuwa ko siguro kung may magsabi sa akin na mukha akong elementary or kindergarten dahil maa-uppercut ko siya at tumilapon hanggang sa moon. Kahit nga ang mom ko, 50 na siya pero mukha pa rin siyang in mid-30's niya. Sa kanya ko yata namana hetong young looks ko. Kaya nga hindi na namin kailangan yung ginintuang presyo nung Olay para lang magmukhang bata at sabihing my skin is firmer, my pores become smaller at yung mga lines... parang nawala.

Isang fact na natuklasan ko kung bakit meron kaming young and extremely ovepoweringly juvenile looks and appeal ay ang pagkakaroon namin ng oily skin. Nag-a-act as moisturizer ang natural oils ng ating balat kaya napeprevent niya ang aging. Nag-uumapaw kasi ang langis ng aming katawan at hayun nag-ooverflow sa aming mga balat, lalung-lalo na sa mukha. Kaya nga kapag naubusan na kami ng mantika sa bahay, kukuha lang kami ng kutsara at ikakayod lang sa mukha namin at ilalagay na sa pan, and walla! may mantika na kami. Minsan ginagawa rin naming mantikilya, ganun din, ilalagay lang sa container, lagyan ng konting asin at ibang pampalasa tapos ilagay lang sa ref kapag tumigas na, meron na kaming butter na pwedeng ipalaman sa tinapay at ilahok sa iba pang pagkain.

Kung dry ang skin niyo, hindi naman ibig sabihin nun na hindi kayo mas mukhang bata. Prone lang kayo sa effects ng aging, kami namang may oily skin prone sa acnes and breakouts. Syempre sa mga may dry skin kailangan nilang protektahan din ang kanilang balat from aging sa pamamagitan ng mga moisturizers at kung anu-ano pa. Magastos nga lang pero ganun talaga. Syempre bibigyan ko kayo ng mga alternatibo dito.

• Uminom ng sandamakmak na kape kahit galon-galon pa yan. Kasi nga ang kape ay nagtataglay ng anti-oxidants na nakakatulong sa pagprevent ng aging at mas marami pa sa taglay ng green tea. Kaya kung iinom ka ng marami nito, malamang magmukha ka ng sanggol afterwards. Salamat kay Tweetie De Leon sa ad niya ng Nescafé para sa impormasyon na ito. Ewan ko nga lang kung makakatulog pa kayo.
  
• Maghilamos ng mantika, mapa-Minola man yan o Golden Fiesta. Basta make sure na may Omega-9 at walang cholesterol para healthy sa puso. Pero ako, suggestion ko, Golden Fiesta, para kahit ilang beses mo mang gamitin golden pa rin. Tiyak na magiging glowing and shiny ang skin mo nito.
• Keep away from stress. Huwag na kayong magtrabaho o mag-aral. Iwasan na rin lahat ng stressful na bagay. Isa kasi ang stress sa pagpapabilis ng aging, kaya kung wala kang ginagawang nakaka-stress hindi ka tatanda kaagad. In other words, magiging palamunin ka na lang habambuhay.
• Kumain ng mga isdang malalalansa gaya ng salmon, tuna at kung anu-ano pa. Hindi dahil gagamitin mo yung mga fish oils sa iyong mukha - pero pwede mo ring gawin kung gusto mo at gusto mo ring mag-amoy palengke sa labas - kundi dahil sa taglay nitong unsaturated fats na good fat, at may mataas na HDL (High Density Lypoprotein) na nakakatulong sa ating puso at talaga namang nakakapagpabata ng pakiramdam. Pero I strongly suggest na itapal mo na lang yung mga isda sa iyong mukha para maabsorb kaagad ng balat ang mga nutrients na taglay nito. Kung may mga ngipin naman ang pores ng balat mo, ipakain mo na lang para direkta na kagad sa balat.

Kung mapera kayo, iniisip na hibang ang mga payo ko at gusto niyo talagang magmukhang bata, pumunta na lang kayo kina Mendez, Calayan at Belo para magpabotox o magpa-facelift. Pero siyempre iba pa rin ang may confidence, kahit anong klase man ang skin type o edad mo, kung confident ka naman, you will feel more younger and stronger than anybody else.

O sya. Tatapusin ko na ang post kong ito at sasandukin ko pa ang langis ng aking mukha para may magamit na pangmasahe ang tiyahin ko mamaya.

Love Leaps on Lips

Valentines is in the air na talaga, ang lamig na kasi ng panahon. Ano naman kaugnayan ng lamig ng weather sa Valentine's day di ba dapat sa Pasko yun? Mali, kasi kapag malamig ang panahon, mas masarap makipag-sex.

Oo tama yun, malamig ang panahon at talaga namang ang sarap makipagsex sa iyong minamahal o di kaya sa babaeng inupahan dyan sa barbekyuhan sa kanto. Iba't ibang klaseng gimik na naman ng mga motels yan, mga short-time rate sa kanilang mga iniipis at mga madidilaw na mantsa sa kanilang mga bed sheets. Since patok, ang mga motels, magkakalat na naman mga scandals niyan. Saang school or sino na naman kaya ang sisikat sa mga scandals ngayon?

Pero dahil malapit na ang araw ng mga puso, ibig sabihin Lovapalooza na naman. Sa February 10, sa SM Mall of Asia gaganapin. Naku, malapit na, paano kaya ito? Wala pa rin akong kalaplapan at kalumatakan ng labi. Kahit nga mga lips ko virgin pa rin sa mga ganyan, hindi ko nga alam kung marunong ako ng french kiss, siguro gagayahin ko na lang ang aso namin. Didilaan ko na lang ang mukha ng papalarin na mamahalin ko, kung sinuman or anuman siya. Kailangan ko ng magmadali para may makasama naman ako sa Lovapalooza, kahit sa mismong araw lang na iyon... sayang ang lamig ng panahon. O sige, para medyo madagdagan ng ilang araw ang deadline ko kahit man lang hanggang valentines magkaroon naman na sana ako ng makakadevirginized sa akin. Masyado na yata akong desperadong magka-lovelife. Naku, ilang araw na lang kaya yun!

Para sa mga kapwa ko dyan na patay ang sexlife... este lovelife pero gustong sumama sa Lovapalooza kahit na walang kalaplapan hayaan niyong tulungan ko kayo. Papayag ba kayo na maglalaway lang kayo dyan sa kinauupuan niyo at inggit na inggit habang nagkakainan ng mga labi ang mga partners na aattend sa Lovapalooza? Syempre hindi. Tumayo kayo diyan at tumakbo na sa MoA sa araw na iyan kahit na wala kayong kahalikan sa event na iyan. May paraan pa naman para ma-enjoy ang Lovapalooza.

• Manghatak na lang sa labas ng kahit sino (kahit pa yung tindera/tindero ng yosi sa labas ng mall) at halikan sa mismong oras ng laplapan.
• Maki-join sa mga partners na naghahalikan.
• Ikulong sa CR ang isang attendee at pumunta sa kanyang partner at sabihing ikaw ang proxy in behalf of his/her beloved.
• Dalhin ang iyong lovedoll at halikan mo sa mismong event.
• Umaktong natalisod pero ang labi mo dadampi sa lips ng natipuhan.
• Tutukan mo ng sandata - baril or kutsilyo yan - at sabihing halikan ka niya.
• Umarteng magpapakamatay dahil nga walang makakahalikan
• Magngangawa at tiyaking may makakarinig baka may maawa at bigyan ka nila ng makakalamutakan ng labi.

Ilang araw pa naman ang dadaan, baka within those days makahanap na ako ng malalapa kong labi yung talagang torrid at halos dudugo na ang nguso niya sa paghahalikan namin. Handa ko na iparamdam ang aking halik na parang Durian, Tastes like heaven but smells like hell. Hindi ko pa kasi talaga alam ng feeling ng isang halik, ayon kasi sa panaginip ko, Kiss is like a chocolate that melts on your lips. Ganun nga kaya yun? Aalamin ko sa Lovapalooza, kung magkakaroon man.

Not Another Blog Party

Hindi ko pa rin mawala sa aking isipan ang aking kabiguan sa pagkamit ng iPod Video o kahit na JBL speaker system noong Blog Parteeh. At malamang hindi lang ako ang nagko-contemplate ng tungkol dito, kasama na diyan sina Aaron, L.A., Bulitas, Heneroso, Benj, Ade, Pierre at ang the rest ng bloggers sa blogging community sa kamunduhan ng blogosphere of the blogworld. Hindi na nakakaduda kung magconvert na ang the rest na bloggers to emoness na. Ako nga pakiramdam ko kailangan ko na ring maging emo dahil hindi ko nakuha ang iPod na yun. Salamat sa Krispy Kreme at niligtas ang aming buhay at napigilan ang marami na tumalon ng building nang mga oras na iyon. Dapat kasama na lang sa loot bags yung iPod, ok na kahit wala na kaming pagkain.

Since isa lang nga ang nanalo ng iPod at isa din sa JBL speakers, the rest magiging emo na lang at hindi na nila ang i-eenjoy ang kanilang buhay for the rest of their life. Kaya para makatulong ako sa mga emo na ito, I planned to make a party just for them.

When: TBA (no specific dates yet and time, baka kasi sa sobrang excitement ay maglaslas na lang bigla ang mga emo na ito)
Where: TBA (no specific place yet, ayaw pang pumayag ng mga buildings na i-hold ang event na ito dahil ayaw nilang may nalalaglag sa mga building nila habang ginaganap ang event)
Attire: Please wear black or any grey tones, if you will wear pastel and bright colors you will be condemned with eternal sadness.

Prizes:

• Trip and a jump without harness on top of Sears Tower in Chicago
• Smith and Wesson 380 gun, perfect sa sintido o kaya isubo sa bunganga
• Set of knives from Germany, bagay sa panglaslas sa mga pulso
• Set of surgical knives, self-surgery anyone?
  
• 20 electric transistors, bagay sa bath tub during your lonely nights
• 50 bottles of Apollo Muriatic Acid, because we know you thirst for this
• 30 rattan ropes length of your own choice, don't make those necks waiting

Early birds will receive loot bags that contains prescription drugs of 100 tablets, vial of morphein, syringe, razors from Gillette, the book "Suicide for Dummies", and the special DIY killing kit.

The first 10 registrants will get the chance to jump off from the top of the building.

Naku, exciting kung sakaling matuloy ang event na ito. Talaga namang nakaka-enjoy at magiging mapula ang araw na ito. Kaya sa mga hindi nanalo ng iPod dyan, tinatawagan ko kayo ng pansin at ipagbigay alam pa sa iba pang mga emo dyan nang masimulan na ang ating kaligayahan sa pagtatapos ng ating buhay.

Join na kayo sa once and will never be repeated again chance in a lifetime event. Sali na. Takot?

Tag: blogparteeh07